De weersvoorspellingen waren helaas zo slecht, met zoveel regen, dat de fietsbridgedrive door Wim en Els Venekamp noodgedwongen werd veranderd in een autobridgedrive. Achteraf gezien viel het allemaal erg mee, maar ja je moet op voorhand de beslissing nemen en wat is dan wijsheid…

Er was één paar dat de weergoden durfde te trotseren, dat waren Antoinette en Dirk Doorenbos . Een goede keuze want het weer weer steeds beter naarmate de dag vorderde.

We verzamelden ons bij de Duinrand in Oostvoorne om deze dag te beginnen. We haalden onze loopbriefjes op en kregen van Wim nog even extra de uitleg over hoe de scorekaarten ingevuld moesten worden om, in geval van weigering van een bridgemate, toch naderhand een score te kunnen invoeren in de computer. Hetzelfde had hij ons ook in een mail uitgelegd, maar voor diegene die zijn mail niet bekeken had, misschien wel handig.

Dit moest gebeuren vanaf regel 1 en niet op paarnummer maar op lijn-A, B, C of D en paarnummer. Later bleek dat niet iedereen goed had geluisterd of het korte termijngeheugen werkte even niet zo goed want het ging een aantal keren toch nog mis.
Maar goed, gelukkig deden de bridgemate’s het prima.

De lunch werd genoten op de locatie waar je rond het middaguur gespeeld had en dat kon in Oostvoorne bij ‘De Stormvogel’ of ‘De Duinrand’ zijn en in Rockanje bij ‘De Jongens’ of ‘t Golfie’. Iedereen die ik erover hoorde had heerlijk gegeten, dus dat was helemaal fijn.

Els Venekamp was naast de medeorganisator van de auto/fietsbridgedrive tevens mijn bridgepartner en zelfs nog de chauffeuse voor Yvonne van Kleef , Annelies Hordijk en ikzelf . Carpoolen was een slimme manier om zo zuinig mogelijk met brandstof en, ook niet onbelangrijk, parkeerplaatsen om te gaan.
Els had het dus behoorlijk druk met alles. Ze zat nog helemaal in de fietsroutes van de drive, want die had ze met Wim samen een aantal keer gefietst om te zorgen dat alles klopte. Ze zat er zelfs nog zozeer in dat ze ook met de auto de fietsroute wilde aanhouden. Je snapt dat dat niet in alle gevallen mogelijk was dus er moest een aantal keren omgekeerd worden doordat de goede afrit gemist werd. We hebben waarschijnlijk wel iets meer kilometers gemaakt dan strikt noodzakelijk ;-))

De verantwoordelijkheid voor de doos met het basisstation en de bridgemate’s, die we heel de dag mee moesten nemen naar de verschillende locaties, had Els Venekamp aan mij gedelegeerd.
Die taak nam ik uiterst serieus, elk aanbod van iemand die het voor mij wilde doen werd resoluut afgeslagen.
Toen we bij ‘t Golfie vertrokken stond Marjolein van der Schee midden op de weg om ons met verwoede gebaren te laten stoppen. O jee, wat is er aan de hand ? Op haar vraag of iemand haar handtas vergeten was, schrok ik me een hoedje. Keek vlug om me heen en ja hoor, alleen maar bezig geweest met mijn ‘grote’ taak en vervolgens mijn persoonlijke bezittingen verwaarloosd. Hartelijk dank Marjolein dat je me behoed hebt voor een akelige afloop..

Het waren leuke spellen, random geschud door de schudmachine. De grote en kleine slems vlogen je om de oren. Ik heb nog nooit zo vaak slem voorbij zien komen in één Bridgedrive.

De uitslagen waren gebaseerd op de richting waarin je gespeeld had: NZ of OW. Iedereen had de hele dag in dezelfde richting gespeeld. Er was een prijs voor de 1e paren van iedere lijn, een lekker flesje rood of wit, en er was een prijs voor het één na laatste paar in iedere lijn. Tevens een flesje rood of wit.

In de NZ lijn waren dat bovenaan Corrie Faasse en Liesbeth Speelman met 61,81% en onderaan Coby Landman en Hella de Vries .
In de OW lijn waren de winnaars Magda Lugtenburg en Jos de Wolf met 68,29% en de (bijna) verliezers Margriet Stijnen en Ineke de Vries .

 

Uiteraard zijn er helemaal geen echte verliezers vandaag, het was een heerlijke ontspannen dag met alleen maar vrolijke Kleiburgers +1 die genoten van het spel, de heerlijke lunch en het gezellige samenzijn.

We zijn Wim en Els Venekamp heel dankbaar dat ze het vele werk hebben willen verzetten, want een klus was het, met fietsroutes uitdenken en uitproberen, de lunch overal te regelen en dan op het laatste moment alles aanpassen om het met de auto te doen in plaats van met de fiets.

Wat heel mooi was dat Wim ons vertelde dat er nog niet eerder zoveel deelnemers waren geweest aan de fietsbridgedrive, dat zegt genoeg over hoe leuk wij het allemaal vinden. Dus Wim en Els Venekamp , volgend jaar weer? Ja graag !!!

Wilma Wageveld

Foto's in de tekst zijn van Wilma en Rita Langendoen .